Er gaan op een dag ontelbare gedachtes door ons heen. Over… vanalles. Ieder moment van de dag, overal waar we komen denken we iets. Flarden van zinnen, beelden die we ooit zagen, oordelen, analytische vraagstukken. Onze hersenen zijn geprogrammeerd om constant af te dwalen en nieuwe prikkels te zoeken, misschien dwaal je bij het lezen van dit tekstje ook weleens af. Naar een herinnering uit je jeugd, of een fantasie in de toekomst. Er bestaat een hele wereld binnenin ons. Onze hoofden zitten vol, met alles waar we aan moeten denken, we ons zorgen over maken of stiekem naar verlangen. Er is een constante gedachtestroom aanwezig bij alles wat we doen.
 

Toen in maart 2020 de eerste lockdown inging, ik thuis kwam te zitten en plots niets meer hoefde, werd ik me eigenlijk pas bewust van deze constante gedachtestroom, deze sluimerende woordenbrij. En realiseerde ik me hoe deze me uit het moment haalde en af liet dwalen naar een andere tijd of plek.
 

De voorstelling STROOM is een poging die innerlijke monoloog, een STROOM aan gedachten, hoorbaar te maken en een zoektocht hem los te laten om aanwezig te kunnen zijn. Je wordt meegenomen in een STROOM aan woorden die een binnenwereld blootgeeft en je volgt de acteur in zijn zoektocht naar het loslaten van gedachtes en in het nu te komen.